فوتوفوبی (حساسیت به نور)

فوتوفوبیا یا حساسیت به نور، عدم تحمل نور است. منابعی مانند نور خورشید،  نور فلورسنت و نور رشته ای همه می توانند باعث ایجاد ناراحتی  شوند که در نتیجه فرد با ناچار چشم ها را جمع می کند یا می بندد. سردرد همچنین ممکن است با حساسیت به نور همراه باشد.  حساسیت به نور بعضی اوقات فقط  در نور شدید اذیت کننده است. با این حال، در موارد شدید، هر نوری می تواند تحریک کننده باشد.

فوتوفوبی چیست؟

شما احتمالاً با اصطلاح “فوبیا” آشنا هستید که به طور کلی “ترس” از چیزی را توصیف می کند. با این توصیف، فوتوفوبیا به معنای واقعی کلمه می تواند به معنای “ترس از نور” باشد، اما در حقیقت فوتوفوبیا به یک حساسیت شدید به نور اشاره دارد. فتوفوبیا یا حساسیت به نور به خودی خود یک بیماری نیست بلکه علامت ده ها بیماری دیگر است و می تواند برای افراد مختلف اثرات مختلفی داشته باشد. در برخی ممکن است مداوم یا مزمن و برای برخی دیگر موقتی باشد و حتی در مواردی می تواند باعث درد شود.

چرا فوتوفوبی رخ می دهد؟

آیا اگر وقتی به نور نگاه می کنید نور اذیت کننده باشد، مشکل از چشم ناشی می شود؟  گرچه این گفته منطقی به نظر می رسد، اما فوتوفوبیا در واقع یک مسئله عصبی است که شامل ارتباط بین چشم و مغز است.  قسمتی از چشم که فوتوفوبیا را به مغز منتقل می کند با بخشی که بینایی را انتقال می دهد متفاوت است.  به طرز شگفت انگیزی، یک فرد می تواند کاملاً نابینا باشد و هنوز هم به نور حساس باشد ، اگرچه اگر چشم های فرد تخلیه شود ، دیگر او فوتوفوبی نخواهد داشت.

اخیراً ، محققان این فرضیه را مطرح کرده اند که نوسانات مواد شیمیایی خاص که درد و لذت در مغز را کنترل می کنند نیز حداقل برای افرادی که میگرن یا سردرد دارند ممکن است در پاسخ به فوتوفوبیا موثر باشد.

چه عاملی باعث فوتوفوبی می شود؟

فوتوفوبیا یک بیماری چشمی نیست، بلکه علامت بسیاری از بیماری ها مانند عفونت یا التهاب است که می تواند چشم را تحریک کند. حساسیت به نور همچنین می تواند نشانه ای از بیماری های زمینه ای باشد که مستقیماً روی چشم تأثیر نمی گذارد، مانند بیماری های ناشی از ویروس یا سردردهای میگرنی.

افرادی که رنگ چشم روشن تری دارند نیز ممکن است در محیط هایی مانند نور آفتاب حساسیت بیشتری به نور داشته باشند، زیرا چشم های تیره رنگ دارای رنگدانه بیشتری برای محافظت در برابر نور شدید هستند. از دیگر دلایل شایع فوتوفوبیا می توان به خراش قرنیه، یوویت و اختلال سیستم عصبی مرکزی مانند مننژیت اشاره کرد. حساسیت به نور همچنین با جداشدگی شبکیه ، تحریکات لنز تماسی، آفتاب سوختگی و جراحی انکساری همراه است. فوتوفوبیا غالباً همراه با آلبینیسم (کمبود رنگدانه چشم)، کور رنگی کامل (فقط در سایه های خاکستری دیده می شود) ، بوتولیسم، هاری، مسمومیت با جیوه ، التهاب ملتحمه ، التهاب قرنیه و آیریتیس است.  برخی از داروها ممکن است به عنوان یک عارضه جانبی باعث حساسیت به نور شوند ، از جمله بلادونا ، فوروزماید ، کینین ، تتراسایکلین و داکسی سایکلین.

به طور کلی بیش از ۵۰ بیماری وجود دارد که فتوفوبیا به عنوان یک علامت برجستهدر آنها دیده می شود.  خشکی چشم معمولاً با حساسیت به نور همراه است. برخی از این شرایط عبارتند از:

•      آلبینیسم
•      اختلالات طیف اوتیسم
•      خشکی چشم
•      بلفاراسپاسم
•      سندرم ضربه مغزی و پس از ضربه مغزی
•      آسیب تروماتیک مغز
•      افسردگی
•      مننژیت
•      اختلال عصبی / تبدیل عملکردی
•      بیماری لایم
•      گلوکوم
•      فیبرومیالژیا
•      میگرن
•      اختلالات سردرد مزمن (به عنوان مثال سردرد خوشه ای)
•      سندرم شوگرن
•      بیماری های قرنیه
•     بیماری های  شبکیه

علائم فوتوفوبی و عوارض جانبی

هم عوارض جسمی و هم عاطفی در رابطه با فوتوفوبیا وجود دارد. برخی از علائم جسمی حساسیت به نور عبارتند از:

•      خستگی چشم و پلک زدن
•      چشم درد
•      سردرد یا حمله میگرن
•      عدم تحمل نور، به ویژه نور فلورسانس
•      التهاب
•      پلک زدن بیش از حد
•      اشکریزش
•      سرگیجه یا عدم تعادل

مطالعات اخیر نشان داده است که قرار گرفتن در معرض نور برای شخصی که از قبل حساس است ممکن است در عرض چند ثانیه یا چند دقیقه عواقب دیگری نیز به همراه داشته باشد ، از جمله: حالت تهوع ، تنگی نفس ، تنگی قفسه سینه و احساس سبکی سر.

مسائل عاطفی مرتبط با فوتوفوبیا به همان اندازه قابل درک هستند. نه تنها شواهدی وجود دارد که نشان می دهد قرار گرفتن در معرض نور باعث افزایش احساسات منفی (مانند عصبانیت ، ترس و افسردگی) در افراد حساس به نور می شود ، بلکه مطالعات همچنان تایید می کنند که فوتوفوبیای مزمن احتمال بروز اضطراب و سایر اختلالات روانپزشکی را – بدون در نظر گرفتن شرایط – افزایش می دهد. علائم عاطفی دیگری که فرد باید مراقب آن باشد عبارتند از:

تحریک پذیری
نوسانات خلقی
پرخاشگری
ناامیدی
افسردگی

درمان فوتوفوبی

بهترین روش درمان حساسیت به نور، رفع علت اصلی آن است. هنگامی که فاکتور تحریک کننده برطرف می شود، فتوفوبیا در بسیاری از موارد از بین می رود. اگر دارویی مصرف می کنید که باعث حساسیت به نور می شود ، در مورد قطع یا جایگزینی دارو با پزشک تجویز کننده صحبت کنید.
اگر به طور طبیعی به نور حساس هستید، از قرار گرفتن در معرض تابش نور خورشید و سایر منابع شدید نور خودداری کنید. در فضای باز و در نور روز از کلاههایلبه دار و عینک آفتابی با محافظت در برابر اشعه ماورا بنفش (UV) استفاده کنید. همچنین استفاده از عینک با عدسی های فتوکرومیک را نیز در نظر داشته باشید. این عدسی ها به طور خودکار در فضای باز تیره می شوند و ۱۰۰ درصد از اشعه ماورا بنفش خورشید را مسدود می کنند.
برای نور شدید خورشید، عینک آفتابی پولاریزه را در نظر بگیرید. این عدسی های عینک محافظت بیشتری در برابر بازتاب نور تابش از آب، شن و ماسه، برف، جاده های بتونی و سایر سطوح بازتابنده ایجاد می کنند. در حالت شدید، ممکن است استفاده از لنزهای تماسی مصنوعی را که مخصوصاً رنگی هستند و مانند چشم های خودتان  هستند، کمک کننده باشد. لنزهای تماسی مصنوعی می توانند میزان نوری که به چشم وارد می شود را کاهش دهند و چشم شما را راحت تر کنند.

سایر گزینه های تسکین دهنده عمومی برای فوتوفوبیا عبارتند از:

•       اتاق تاریک در موارد حساسیت شدید به نور
•      استراحت و آرامش چشم
•      پوشیدن کلاه در فضای بسته
•      عینک آفتابی پلاریزه و UVA / UVB برای استفاده در فضای باز
•      کاهش زمان استفاده از صفحه نمایش دستگاه های دیژیتال
•      نصب برنامه های فیلتر صفحه برای  رایانه و  تلفن همراه
•      جایگزینی وسایل نوری خراب یا لرزان
•      حذف لامپهای فلورسنت
•      در خانه یا محل کار خود از نور گرم یا طبیعی استفاده کنید
•      استفاده از عینک با رنگ ملایم داخل خانه