تاریخچه چشم پزشکی
تاریخچه چشم پزشکی جهان
پیشینه پزشکی و چشم پزشکی در خاورمیانه و ایران باستان لااقل به 6000 سال قبل باز می گردد. در اوستا و سایر کتب مذهبی زرتشتیان در اهمیت پزشکی و بهداشت مطالب بسیاری بیان شده و پزشکان دو مکتب اصلی مزدیستا و اکباتان مسوولیت درمان و سلامتی مردم را به عهده داشتند.
در دوران هخامنشیان (550-330 ق. م ( تعداد زیادی از پزشکان و چشم پزشکان از مصر و یونان و هند به این سرزمین دعوت شده و در این مرز و بوم خدمت می کردند. دانشگاههای تخت جمشید، ری و همدان و… نیز در تربیت دانشمندان می کوشیدند.
در دوران سلطنت ساسانیان (641-224 م( دانشگاه نامی جندی شاپور برپا گردید و بسیاری از دانشمندان از خارج کشور به آن روی آوردند. به عنوان نمونه می توان به خاندان بختیشوع اشاره کرد که حدود 250 سال در جندی شاپور و بغداد خدمت کردند. در آن دوران بسیاری از مراکز دیگر پزشکی نیز در این سرزمین فعال بودند و دانشمندانی چون ربن طبری (192 ه ق)، رازی (313-251 ه ق)، اهوازی (384-318ه ق)، ابوعلی سینا (427-370 ه ق)، جرجانی (528-434 ه ق) و زرین دست مولف کتاب نورالعین به سال 440 ه ق به نام سلطان ملکشاه سلجوقی را به جامعه جهانی تحویل دادند که در پیشرفت پزشکی و چشم پزشکی نقش بسزایی ایفا کردند.
در پی حملات اسکندر مقدونی، اعراب و مغولها به ایران اکثر کتابخانه ها و مدارک علمی نابود گشتند و پس از آشفتگی اوضاع در این منطقه، علم به طرف اروپا روی آورد. در دوره قاجاریه، امیرکبیر دانشگاه دارالفنون را تاسیس نمود (1268 ه ق) و بسیاری از اساتید اروپایی به ایران دعوت شدند و ایرانیان نیز برای تحصیل و آموختن علم نوین به خارج رفتند. با تاسیس دانشگاه تهران (1313 ه ش) و سپس دانشگاههای متعدد دیگر، پزشکی و چشم پزشکی ایران مجددا شکوفا گردید. ادامه مطلب=>
تاریخچه چشم پزشکی ایران
کشور ما ایران در زمینه چشم پزشکی سوابق بسیار درخشان و با اهمیتی را دارد و تاریخچه این علم درایران به حدود ۶۰۰۰ سال پیش باز می گردد. اما متاسفانه از آن زمان هیچ سنگ نوشته و مدرکی به جا نمانده است و قدیمیترین نوشته موجود مربوط به بخش هایی از کتاب اوستا می باشد.
تاریخچه پزشکی و چشم پزشکی در ایران به دوران هخامنشیان و قبل از اسلام باز می گردد. به ویژه در دانشگاه جندی شاپور اهواز در زمان ساسانیان (۲۲۴-۶۴۱ میلادی) علوم پزشکی مدون تدریس می گردید. دانشمندانی چون محمد بن زکریای رازی (۸۶۵-۹۲۵ میلادی) و حکیم ابوعلی سینا (۹۸۰-۱۰۳۷ میلادی) که ستارگان درخشان علم و افتخار ایران و نابغه بشریتند در رابطه با چشم پزشکی مطالب زیادی نگاشته اند. همچنین وجود دانشمندان و پزشکان ایرانی دیگری از جمله ابوسهل مسیحی جرجانی (۱۱۳۶-۱۰۴۲ میلادی) و زرین دست که کتاب مشهور خود را در سال ۱۰۸۸ میلادی به زبان فارسی تألیف نمود، نشان دهنده قدمت توجه به چشم پزشکی در ایران می باشد. ادامه مطلب=>
بنیانگذار علم نوین چشم پزشکی ایران
پروفسور محمد قلي شمس فرزند دكتر يحيي شمس ملقب به لسان الحكماء، در 5 ربيع الاول سال 1323 هـ.ق برابر با 1283 هـ.ش در شهر تهران چشم به جهان گشود و در دامان خانواده‌هاي اصيل و تحصيل كرده از تبار بزرگان ايران پرورش يافت. پرفسور شمس از دوران کودکي به حرفه پزشکي عشق مي‌ورزيد و صبح هاي جمعه پدر را هنگام ملاقات بيماران همراهي مي‌کرد. و پس از اتمام تحصيلات ابتدايي و متوسطه در مدرسه سن‌لولين تهران تحصيلات پزشکي را در مدرسه دارالفنون آغاز کرد. سپس در سال 1923 ميلادي عازم کشور فرانسه شد و دردانشکده پزشکي نظام شهر ليون پذيرفته شد و ضمن ادامه تحصيل در رشته پزشکي به درجه افسري نيز نايل شد.
در سال 1927 م دورة اول اگرگاسيون (aggregation) را آغاز نمود و در سال 1929 م موفق به گذراندن دورة دوم كنكور اگرگاسيون گرديد. سپس در بيمارستان وال دوگراس پاريس كه يك بيمارستان آموزشي بود مشغول به كار شد و پس از گذشت يك سال به تدريس پرداخت. در سال 1931 ميلادي از طرف مرحوم اعتمادالدوله قره‌گزلو وزيرمعارف وقت براي معالجه بيماران به ايران دعوت شد. ادامه مطلب =>
دکتر علی اصغر خدادوست – مشاهیر علم چشم پزشکی
در طول تاريخ، آسمان علم و هنر و انديشه بشر، شاهد درخشش ستارگان فراواني از مفاخر ايران زمين بوده است. در اين عصر، جامعه چشم پزشکي ايران، بر خود مي‌بالد که شخصيت‌هاي علمي پرآوازه‌اي را به جهان علم و حکمت معرفي کرده است. هرچند شناخت زواياي وجود گرانقدر اين پزشكان متخصص، کاري بس دشوار و گاه ناممکن مي‌نمايد، اما به مصداق «آب دريا را اگر نتوان کشيد/ هم به قدر تشنگي بايد چشيد»، بر خود فرض مي‌دانيم تا همزمان با پرپايي کنگره بزرگداشت پروفسور علي اصغر خدادوست در تهران، ما نيز اداي ديني به ايشان داشته باشيم تا جامعه ايراني با شناخت بيشتري، منت دار و سپاسگزار خدمات بزرگان خود باشد. ادامه مطلب =>
