پیرچشمی

پیرچشمی چیست؟

پیرچشمی کاهش تدریجی توانایی چشم شما در تمرکز بر روی اشیاء نزدیک است. این یک واقعیت طبیعی و  اغلب آزار دهنده افزایش سن است. پیرچشمی معمولاً در اوایل تا اواسط ۴۰ سالگی مورد توجه قرار می گیرد و تا حدود ۶۵ سالگی همچنان بدتر می شود. ممکن است هنگامی که دراز کشیده اید و کتاب یا روزنامه می خوانید، از پیرچشمی آگاه شوید. معاینه چشم  پزشکی می تواند پیرچشمی را تأیید کند. می توانید با عینک یا لنزهای تماسی  شرایط را اصلاح کنید. همچنین ممکن است برای اصلاح آن تصمیم به جراحی بگیرید.

فیلم پیرچشمی Presbyopia video

علائم پیرچشمی

پیرچشمی به تدریج ایجاد می شود. اولین بار ممکن است این علائم و نشانه ها را پس از ۴۰ سالگی مشاهده کنید:

•           تمایل به دور نگه داشتن مطالب خواندنی برای شفاف سازی حروف
•           تاری دید در فاصله طبیعی خواندن
•           خستگی چشم یا سردرد بعد از خواندن یا انجام کارهای نزدیک

اگر خسته باشید یا در منطقه ای با روشنایی کم نور باشید، ممکن است این علائم بدتر باشد.

 چه موقع به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر تاری دید از نزدیک شما را از مطالعه، انجام کارهای نزدیک یا لذت بردن از سایر فعالیت های طبیعی باز می دارد، به چشم پزشک مراجعه کنید. او می تواند تعیین کند که شما پیرچشمی دارید یا نه و گزینه های خود را به شما توصیه می کند.
اگر با شرایط زیر موجه شدید، بلافاصله به چشم پزشک مراجعه کنید:

1.      از بین رفتن ناگهانی بینایی در یک چشم با یا بدون درد چشم داشته باشید
2.      دید ناگهانی مبهم یا تاری را تجربه کنید
3.      جرقه های نورانی، لکه های سیاه یا هاله های اطراف چراغ ها را ببینید
4.      دوبینی داشته باشید

 علل پیرچشمی

برای تشکیل  تصویر، چشم شما به قرنیه و لنز متکی است تا نور منعکس شده از اشیا را متمرکز کند. هرچه جسم نزدیکتر باشد، لنزها باید تغغیر شکل بیشتری بدهد. قرنیه سطح جلو، شفاف و گنبدی شکل چشم شماست. لنز ساختار شفاف دارد و به  اندازه و شکل آب عدس است. هر دو این ساختارها نوری که به چشم شما وارد می شود را خم می کنند (می شکنند) تا تصویر را بر روی شبکیه که در دیواره پشتی چشم شما قرار دارد متمرکز کنید.
عدسی، برخلاف قرنیه، تا حدودی انعطاف پذیر است و می تواند با کمک عضله دایره ای که آن را احاطه کرده تغییر شکل دهد. وقتی از فاصله به چیزی نگاه می کنید، عضله دایره ای شکل شل می شود. وقتی به چیزی در  فاصله نزدیک نگاه می کنید، عضله منقبض می شود و به این ترتیب لنزهای نسبتاً الاستیک می توانند تغییر انحنا داده و قدرت تمرکز خود را تغییر دهند.
پیرچشمی در اثر سفت شدن لنز چشم شما ایجاد می شود که با افزایش سن رخ می دهد. با انعطاف پذیری کمتر لنز دیگر نمی تواند شکلش را تغییر دهد تا روی تصاویر نزدیک فوکوس شود. در نتیجه ، این تصاویر بر روی سبکیه  متمرکز نمی شوند.

عوامل خطر پیرچشمی

عوامل خاص می تواند شما را در معرض ابتلا به پیرچشمی قرار دهد ، از جمله:
سن. سن بزرگترین عامل خطر پیرچشمی است. تقریباً همه افراد پس از ۴۰ سالگی درجاتی از پیرچشمی را تجربه می کنند.
سایر شرایط پزشکی دور بین بودن یا داشتن بیماری های خاص – از جمله دیابت ، مولتیپل اسکلروزیس یا بیماری های قلبی عروقی – می تواند خطر پیرچشمی زودرس را که پیرچشمی در افراد زیر ۴۰ سال است ، افزایش دهد.
مواد مخدر برخی از داروها با علائم پیرچشمی زودرس ، از جمله داروهای ضد افسردگی ، آنتی هیستامین ها و ادرار آورها همراه هستند.

 تشخیص پیرچشمی

پیرچشمی با معاینات اولیه چشم تشخیص داده می شود، که شامل ارزیابی انکسار و معاینه سلامت چشم است. ارزیابی انکساری مشخص می کند که آیا شما نزدیک بینی یا دور بینی، آستیگماتیسم یا پیرچشمی دارید. پزشک شما ممکن است از ابزارهای مختلفی استفاده کند و از شما بخواهد چندین عدسی را امتحان کنید تا فاصله و دید نزدیک را آزمایش کند.
چشم پزشک به احتمال زیاد قطره هایی در چشم شما  می ریزد تا مردمک چشم شما را برای معاینه سلامت چشم گشاد کند. این  کار ممکن است تا چند ساعت بعد از معاینه چشم شما را به نورحساس کند. اتساع مردمک پزشک شما را قادر می سازد تا به راحتی قسمت داخلی چشم شما را مشاهده کند.
آکادمی چشم پزشکی آمریکا توصیه می کند که بزرگسالان در موارد زیر معاینه کامل داشته باشند:
هر پنج تا ۱۰ سال زیر ۴۰ سال
هر دو تا چهار سال بین ۴۰ تا ۵۴ سال
هر یک تا سه سال بین ۵۵ تا ۶۴ سال
هریک تا دو سال از ۶۵ سالگی به بعد
اگر فاکتورهای خطر ابتلا به بیماری چشم را دارید یا به عینک یا لنزهای تماسی نیاز دارید، ممکن است به معاینات مکرر نیاز داشته باشید.

درمان پیرچشمی

هدف از درمان جبران ناتوانی چشم شما در تمرکز روی اشیا نزدیک است. گزینه های درمانی شامل استفاده از عینک اصلاح (لنزهای عینک) یا لنزهای تماسی، انجام عمل جراحی انکساری، یا کاشت لنز برای پیرچشمی است.

عینک

عینک یک روش ساده و ایمن برای اصلاح مشکلات بینایی ناشی از پیرچشمی است. اگر بینایی خوب اصلاح نشده قبل از ایجاد پیرچشمی داشته باشید، ممکن است بتوانید از عینک طبی آماده (بدون نسخه) استفاده کنید. از چشم پزشک خود بپرسید که آیا عینک های بدون نسخه برای شما مناسب هستند یا خیر.

قدرت اکثر عینک های مطالعه بدون نسخه از ۱+ دیوپتر (D) تا +۳٫۰۰ دیوپتر متفاوت است. هنگام انتخاب عینک مطالعه قدرت های مختلف را امتحان کنید تا بزرگنمایی را پیدا کنید که به شما امکان می دهد راحت بخوانید. از قدرت پایین شروع کنید. پس از زدن عینک، متنی را که در فاصله راحت نگه داشته شده امتحان کنید.
در صورت ناکافی بودن عینک های بدون نسخه یا در صورت نیاز به لنزهای اصلاحی برای نزدیک بینی ، دور بینی یا آستیگماتیسم، نیاز به تجویز عینک طبی خواهید داشت. گزینه های شما عبارتند از:
عینک مطالعه  –  اگر مشکل بینایی دیگری ندارید، می توانید از عینک هایی با لنزهای طبی فقط برای مطالعه استفاده کنید. از این عینک فقط موقع مطالعه استفاده کنید.
عینک های دو کانونی –  این لنزها دارای یک خط افقی قابل مشاهده هستند که نسخه فاصله دورشما را بالاتر از خط و نسخه مطالعه شما را در زیر خط جدا می کند.
عینک های سه کانونی –  این عینک ها نواحی اصلاحی برای کار از نزدیک ، بینایی در فاصله میانه – مانند صفحه های رایانه – و بینایی دور دارند. سه کانونی ها با دو خط افقی قابل مشاهده در لنزها ارائه می شوند.
عینک های چند کانونی تدریجی –  این نوع لنزها هیچ خط افقی قابل مشاهده ای ندارند، اما قدرت های متعددی برای اصلاح فواصل  نزدیک،  میانی و دور دارند. نواحی مختلف لنز دارای قدرت تمرکز متفاوت هستند.
عینک های تدریجی اداری –  این لنزها نواحی اصلاحی برای فاصله کامپیوتر و کار نزدیک دارند. معمولاً از این عینک ها در رایانه یا خواندن استفاده می کنید و موقع رانندگی یا یا بیرون از محل کار بر می دارید.

لنزهای تماسی

افرادی که نمی خواهند از عینک استفاده کنند، اغلب برای بهبود مشکلات بینایی ناشی از پیرچشمی، لنزهای تماسی را امتحان می کنند. اگر مشکلات خاصی در رابطه با پلک ها، مجاری اشکی  یا سطح چشم ها مانند خشکی چشم داشته باشید، ممکن است این گزینه برای شما مفید نباشد.
چندین نوع لنز موجود است:
 لنزهای تماسی دو کانونی –  لنزهای تماسی دو کانونی برای اصلاح همزمان دید دور و نزدیک مناسب هستند.  در نوعی لنز دو کانونی ، قسمت پایین لنز که برای مطالعه مورد استفاده است، وزن بیشتری دارد تا لنز در جای مناسب خود قرار بگیرد.  انواع جدیدتر لنزهای تماسی دو کانونی  اصلاح  یک فاصله دید را از قسمت محیطی لنز و اصلاح قسمت دیگر را از ورای قسمت مرکزی لنز انجام می دهد.
  لنزهای تماسی Monovision – با  استفاده از لنزهای تماسی مونوویژن، شما یک لنز تماسی را برای دید دور در یک چشم (معمولاً چشم غالب) و لنز تماسی دیگری  را برای دید نزدیک در چشم دیگر می گذارید.
لنز های مونوویژن اصلاح شده –  با استفاده از این گزینه ، شما یک لنز دو کانونی یا چند کانونی را در یک چشم و یک لنز تماسی را برای اصلاح دید دور در چشم دیگر (معمولاً چشم غالب شما) استفاده می کنید. برای خواندن از هر یک چشم و برای دید دور از دو چشم استفاده می کنید.

جراحی انکساری

جراحی انکساری شکل قرنیه شما را تغییر می دهد. برای پیرچشمی، این روش درمانی می تواند برای بهبود دید نزدیک از چشم غالب شما استفاده شود. این مانند پوشیدن لنزهای تماسی monovision است. حتی بعد از جراحی ممکن است لازم باشد از عینک برای کارهای نزدیک استفاده کنید.
با پزشک خود در مورد عوارض جانبی احتمالی صحبت کنید، زیرا این روش برگشت پذیر نیست. ممکن است بخواهید قبل از انجام عمل جراحی ، لنزهای تماسی  مونوویژن  را برای مدتی امتحان کنید.
روشهای جراحی انکساری شامل روش های زیر است:

    کراتوپلاستی  هدایتی –  در این روش از انرژی فرکانس رادیویی برای اعمال گرما به نقاط کوچکی در محیط قرنیه استفاده می شود. گرما باعث می شود که محیط  قرنیه کمی کوچک شود و در نتیجه انحنای آن (شیب داری) و توانایی تمرکز آن افزایش می یابد. نتایج کراتوپلاستی هدایتی متغیر است و ممکن است طولانی مدت نباشد.
جراحی لیزیک – با استفاده از این روش، جراح  یک فلپ نازک و لولایی را در عمق قرنیه ایجاد می کند. سپس وی با استفاده از لیزر لایه های داخلی قرنیه شما را بر می دارد تا شکل آن را  گنبدی ترکند. بهبودی از عمل جراحی لیزیک معمولاً سریعتر و درد کمتری نسبت به سایر جراحی های قرنیه دارد.
 جراحی لازک –  جراح لایه سلولهای سطحی فوق العاده نازک در پوشش محافظ خارجی قرنیه (اپیتلیوم) را برمی دارد. سپس وی با استفاده از لیزر لایه های خارجی قرنیه را تغییر شکل می دهد و انحنای آن را شیب دارتر می کند و سپس اپیتلیوم را جایگزین می کند.
 کراتکتومی فوتورفراکتیو (PRK) –  این روش مشابه LASEK است ، با این تفاوت که جراح اپیتلیوم را به طور کامل از بین می برد. سپس از لیزر برای تغییر شکل قرنیه استفاده می کند. اپیتلیوم تعویض نمی شود. اما به طور طبیعی رشد می کند و مطابق با شکل جدید قرنیه شما سطح قرنیه را می پوشانند.

کار گذاری لنزهای داخل چشمی

برخی از چشم پزشکان از روشی استفاده می کنند که  عدسی موجود در چشم را برداشته و یک عدسی مصنوعی را جایگزین می کنند. به این روش تعویض  لنز طبیعی چشم  گفته می شود.
چندین نوع لنز برای اصلاح پیرچشمی در دسترس است. برخی از این لنزها  همزمان دید دور و نزدیک را اصلاح می کنند.  برخی از آنها شکل یا محل خود را در داخل چشم  تغییر می دهند (لنزهای تطابقی). اما  در موارد کمی کاشت لنز می تواند باعث کاهش کیفیت دید نزدیک شما شود و هنوز هم ممکن است به عینک مطالعه نیاز داشته باشید.