انواع قطره های چشمی
قطره های چشمی جزء کلیدی در مجموعه ابزارهای درمان چشم پزشک است. قطره های چشمی داروهای محلول در سرم نمکی هستند که برای اثر بخشی در چشم تجویز و استفاده می شوند. این قطره ها بسته به بیماری تحت درمان، ممکن است حاوی ترکیبات مختلفی باشند. قطره های چشم بعضی اوقات دارو ندارند و فقط محلول های روان کننده و جایگزین اشک هستند.
قطره های چشمی نسبت به داروهای خوراکی کمتر خطر بروز عوارض جانبی را دارند و می توان با انسداد سوراخ مجرای اشکی (یعنی فشار دادن گوشه داخلی چشم) برای مدت کوتاهی پس از چکاندن قطره، خطر بروز عوارض جانبی را کاهش داد.
قطره های چشمی انواع متنوعی دارند که رایج ترین آنها عبارتند از:
قطره های گشاد کننده مرمدک در معاینات چشم
قطره های تسکین دهنده قرمزی
قطره های روان کننده برای خشکی چشم
قطره های تسکین دهنده خارش (ضد حساسیت)
قطره بی حسی قبل از جراحی
قطره های آنتی بیوتیک برای کنترل و درمان برخی از عفونت ها
قطره های کاهش فشار چشم برای درمان طولانی مدت گلوکوم
از آنجا که انواع مختلفی از قطره های چشمی وجود دارد، سخت است که در مورد همه آنها صحبت کنیم. اما چند نکته وجود دارد که برای همه قطره های چشم صدق می کند.
دستورات چشم پزشکتان را بخوبی و با دقت اجرا کنید.
چشم پزشک می تواند درمورد قطره های چشمی که برای شما تجویز می شود، قطره هایی که برای درمان خاصی استفاده می شود و یا داروهایی که بدون نسخه قابل خریداری است، به شما اطلاعات کافی بدهد. هرگز داروهای غیر چشمی را در چشمتان نچکانید.
قطره ها را طبق توصیه و دستور پزشک استفاده کنید.
اطمینان حاصل کنید که قطره چشمی را در زمان مناسب و با دوز مناسب در چشمتان بچکانید. برای قطره های تجویز شده، به توصیه های پزشک خود عمل کنید. برای قطره های بدون نسخه پزشک، دستورالعمل های موجود در بسته را دنبال کنید.
در هنگام چکاندن قطره، مطمئن شوید قطره وارد چشمتان شده است.
چکاندن قطره به چشم بدون ریختن دارو، هدر دادن آن یا استفاده بیش از حد لازم قلق خاصی دارد و ممکن است مشکل باشد. نحوه چکاندن قطره های چشمی را بیاموزید و در صورت نیاز آن را یاد بگیرید.
اگرچه بیشتر بطری های قطره چشمی حاوی مواد نگهدارنده هستند تا پس از باز شدن آلودگی را مهار کنند، اما این مواد به طور نامحدود از آلودگی جلوگیری نمی کنند. چشم پزشکان توصیه می کنند بطری ها را حداکثر سه ماه پس از باز کردن دور بیاندازید. قطره های چشمی که فاقد مواد نگهدارنده هستند معمولاً در محفظه های یکبار مصرف بسته بندی می شوند. حجم این محفظه ها معمولاً بیش از یک قطره ها است. چشم انسان فقط حدود ۲۵ میکرولیتر گنجایش دارد. به این دلیل بعضی از این بسته بندی ها چند بار در طول روز قابل استفاده هستند.